Gaetano Letizia houdt niet van labels, de gitarist, componist en zanger is leider van een jazzband met muziek die is doorspekt met reggae, R&B, blues, funk en soul. Hij is ook de leider van een andere band, een populair blues trio met de naam Underworld Blues Band, waarin hij zich uitleeft in elektrische gitaarsolo’s, slide gitaar en akoestisch gitaarwerk. “Chartreuse” is zijn nieuwste project onder de naam van het Gaetano Letizia Jazz Quintet. Zijn 11de album als leider is een breed georiënteerde jazzsuite met originele composities die zijn uitgebreide creativiteit en serieuze gitaartechniek voor het voetlicht brengt. Sinds zijn vierde jaar wilde hij muzikant worden en toen hij zijn tante accordeon hoorde spelen, wilde hij er ook een en vroeg zijn vader er een te willen kopen, maar zijn vader was een zakenman met een pragmatische blik en hij voorzag (terecht) dat zijn zoon het instrument snel terzijde zou leggen.

Hoewel teleurgesteld verloor zoonlief nooit de interesse in muziek, toen hij 15 jaar was, hoorde hij Purple Haze van Jimi Hendrix en besloot dat het een gitaar moest worden of hij zou het huis verlaten. Vader was verstandig en zorgde voor de beste opleiding. Na zijn school opleiding speelde Letizia in verschillende rockbands, waaronder Tiny Alice waarmee hij nationaal succes had. Zijn kwaliteit zorgde ervoor dat een promotor hem voorspelde dat hij de nieuwe Joe Walsh zou kunnen worden. Maar hij raakte geïnteresseerd in de jazz en een vriend introduceerde hem bij George Benson die nog aan het begin van zijn carrière stond, ze werden vrienden en hij kreeg les “George tried teaching me things that I’m just figuring out now ” aldus Letizia.

Hij bracht zijn eerste blues album uit in 2010 en zijn eerste jazz fusion album in 1981 en in 2015 werkte hij samen met drummer Mike Clark, bekend van Herbie Hancock in een jazztrio met de cd Froggy & the Toads, en nu is daar Chartreuse, de naam komt van een 1957 Chevy van zijn tante met de kleur charteuse. En dat is ook de titel van het eerste nummer, Bach is Letizia’s favoriete componist en het nummer is gebaseerd op hoe Bach een vast thema varieert in een compositie. De band bestaat uit oude vrienden met wie Letizia over de jaren heeft samengewerkt, Bob Esterle op saxofoon, hij werkte o.a met Bob James, Ray Charles en The Tempations, Theron Brown op orgel en piano, werkte met Donny McCaslin, Christian Bride e.v.a., Matthew DeRubertis op el. bas en Bill Ransom op drums, speelde o.a. met Dianna Reeves en Mary Wilson.

“Expanding reality” is gebaseerd op een catchy drumritme waarover Letizia soleert, het geheel ademt een Latin sfeer. “Black & Blue” begint als een vrolijk jazznummer maar Gaetano soleert steeds meer richting de blues, hier is goed te horen dat hij zich als een vis in het water voelt als het om de blues gaat, samen met Esterle op tenorsax en Brown op de Hammond B3 wordt hier een feestje gebouwd. “Paradise Found” is een zwoele ballad waarin Gaetano laat horen dat hij een fantastische gitarist is, invloeden van al zijn jazzgitaar idolen zijn te horen, vooral van Pat Martino van wie hij ook les kreeg. “Genrecide” is zoals de titel al aanduidt een compositie die langs vele genres flaneert, van funk naar hip hop naar Latin en naar Reggae, lekker nummer. Ook “Punch Drunk” beantwoordt aan zijn titel, het is een funky nummer met Gaetano strummin’ op zijn gitaar, vette Hammond en een soepele sax, zo lust ik ze wel. Een album dat velen moet aanspreken, je vind hier niet alleen jazz maar ook blues, Latin, funk en wat dies meer zij.

Jan van Leersum.